سنگ هاي زندگي گلهاي باغم را نشانم دادند.
و حالا پاهايم نا اميدترين هستند كه به كوچكترين سنگ و چاله ها گير ميكنند؛ و منرا به زمين مياندازند. چشمهام فقط سنگهاي باغ خودم رو ميبينه. و زبونم ميگه: "هرچي سنگِ براي پاي لنگِ" پاهايم بي رمغ است، چشمهايم ضعيف. اما بيني ام! بايد مشام بيني ام را قوي نگه دارم؛ كه گلهاي روي زمين را بو بكشد.
كاري با دستانم بكنم كه جاي خالي اميد را در پاهايم پر كند. مرا از جا بلند كند و وادار به حركت شوم.
در دلم پروانه اي بسازم تا از روي سنگ ها پرواز كنم.
به جايي برسم كه چشم بسته حركت كنم. و براي انگيزه فقط پاهايم را بغل كنم.
آنقدر بالا باشم كه مشكلم نداشتن مشكل سر راه باشد.
انقدر تاب بياورم كه باور كنم سنگها همدردانم بودند.
#امير_افشار
@mazookhiism
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
خدا کیست؟آرشیو
آمار سایت